چــنــيــن دادند ره بــيـــنان دمـــساز         خــبر از بــو عــلــي فاربد بـــاز

   كـه گـفت اي مرد نه خوش شوبخواندن         نه دل ناخوش كن از خسران و راندن

قــبول خــويش را مـــشمــر غنيمت          مــشو گـر رد شـوي هـرگـز هـزيـمت

كــه چــون نـفـريبـي از نعـمـت دمي تو         نگـردي از بلا پسـت غـمـي تـو

بـرون ايـن هـمـه رنگ دگـرگـون          برنـگي ديـگرت آرنـد بـيرون

اگر اين رنگ افتد بر رگويت          دو عالم عنبرين گردد ز بويت

اـگر ايـن رنگ يابي اي يگانه          نبـايد هيچ چيزت جاودانه

همه چيزي چو از تو چيز گردد       ترا كي ميل چيزي نيز گردد

چو تو دائم تو باشي بي بهانه        همه چيزي تو داري جاودانه

چو دائم محو باشي در الهي         ز تو خواهند امّا تو نخواهي

با دل روشن در این ظلمت سرا افتاده ام

نور مهتابم که در ویرانه ها افتاده ام...

سایه پرورد بهشتم از چه گشتم صید خاک ؟

...تیره بختی بین کجا بودم کجا افتاده ام

جای در بستان سرای عشق می‌باید مرا

عندلیبم از چه در ماتم سرا افتاده ام

پایمال مردمم از نارسایی های بخت

سبزه ی بی طالعم در زیر پا افتاده ام

خار ناچیزم مرا در بوستان مقدار نیست

اشک بی قدرم ز چشم آشنا افتاده ام

تا کجا راحت پذیرم یا کجا یابم قرار ؟

برگ خشکم در کف باد صبا افتاده ام

بر من ای صاحبدلان رحمی که از غمهای عشق

تا جدا افتاده ام از دل جدا افتاده ام

لب فرو بستم رهی بی روی گلچین و امیر

در فراق همنوایان از نوا افتاده ام

     به پيش كعبه ابراهيم ادهم
                  به حق مي گفت كه ای دارای عالم
                                      مرا معصوم دار و بی گنه دار
                                                   گناهی كه آن رود ز آنم نگه دار
    يكي هاتف خطابش كرد آنگاه
                 كه اين عصمت كه تو خواهی ز درگاه
                               همين بوده است از من خلق را خواست
                                                       اگركارتو و ايشان كنم راست
   كه تا جمله به هم معصوم مانيد
                  همه از رحمتم محروم مانيد
                                        اگر معصوم بينم جاودان من
                                                      كه را آمرزم آخر آن زمان من
   هزاران بحر رحمت بی قياس است
                   وليكن بنده را جای هراس است
                                نمی دانم كه تا حرمان من چيست
                                                    طريق عقل سرگردان من چيست
    ندارم در دو جهان جز نيم جان من
                      ز درد او زبانی ترجمان من
                                         چو من از عمر بهبودی نديدم
                                                         زيان ديدم بسی سودی نديدم
    به مردن راضيم زين زندگانی
                    اگر بازم رهانی می توانی
                                 ز سر تاپای من جای نظر نيست
                                                كه بر وی هر زمان زخمی دگر نيست
 

 عشق يعني يك سلام و يك درود

 عشق يعني درد و محنت در درون

 عشق يعني يك تبلور يك سرود

 عشق يعني قطره و دريا شدن

 عشق يعني يك شقايق غرق خون

 عشق يعني زاهد اما بت پرست

 عشق يعني همچو من شيدا شدن

 عشق يعني همچو يوسف قعر چاه

 عشق يعني بيستون كندن بدست

 عشق يعني آب بر آذر زدن

 عشق يعني چون محمد پا به راه

 عشق يعني عالمي راز و نياز

 عشق يعني با پرستو پرزدن

 عشق يعني رسم دل بر هم زدن

 عشق يعني يك تيمم يك نماز

 عشق يعني سر به دار آويختن

 عشق يعني اشك حسرت ريختن

 عشق يعني شب نخفتن تا سحر

 عشق يعني سجده ها با چشم تر

 عشق يعني مستي و ديوانگى

 عشق يعني خون لاله بر چمن

 عشق يعني شعله بر خرمن زدن

عشق يعني آتشي افروخته

 عشق يعني با گلي گفتن سخن

 عشق يعني معني رنگين كمان

 عشق يعني شاعري دلسوخته

 عشق يعني قطره و دريا شدن

 عشق يعني سوز ني آه شبان

 عشق يعني لحظه هاي التهاب

 عشق يعني لحطه هاي ناب ناب

 عشق يعني ديده بر در دوختن

 عشق يعني در فراقش سوختن

 عشق يعني انتظار و انتظار

 عشق يعني هر چه بيني عكس يار

 عشق يعني سوختن يا ساختن

 عشق يعني زندگي را باختن

 عشق يعني در جهان رسوا شدن

 عشق يعني مست و بي پروا شدن

 عشق يعني با جهان بيگانگى

 عشق يعني........................

.................................

وحید مهربان سلام -  وبلاگ{ اگر تنهاترين تنها شوم باز خدا هست}

اومدم به وبلاگت و  آپ قشنگتو خوندم اما......................

قسمت نظراتت باز نمیشه .......درستش کن

این پست فقط برای وبلاگ شماست

بعد سالها اولین بارون خوبی بود که زمین و زمان جشن گرفتند..از دیشب که یکریز و آهسته آهسته بارون میزنه..اینجا بهار فقط یکماه و چند روز بیشتر نیست...

یـک شـبــی عـبـاسـه گفــت ای حاضـران
ایـن هـمـه گـر پـر شـونـد از کـافران
پـس همـه از ترکمانی پر فضول
از سر صدقی کنند ایمان قبول
این تواندبود، امّا آمدند
انبیا این صدهزارو بیست و اند
تا شود این نفس کافر یکزمان
یا مسلمان یا بمیرد در میان
این نیارستند کرد و آن رواست
درمیان چندین تفاوت از چه خاست
مــا هـمـــه در حـکـــم نفـس کـافـریـم
در درون خـــویـــش  کـافـــــر  پـــروریــم
کـافـری اسـت این نفـس نافـرمان چنـین
کــشــتــن او کـــی بـود آســـان چـنـیـن
چـون مدد می گیرد این نفس از دو راه
بــس عـجـــب بـاشــد اگـر گـردد تـبـاه
دل ســـوار مـمـــلـکــت آمــد مـقـــیـم
روز و شـب این نفس سگ اورا ندیم
اســب چـنــدانــی کـه میــتازد سـوار
بـر بـر او مـی دود سـگ در شـکار
هـرچه دل از حضرت جانان گرفت
نفس از دل نیز هم چندان گرفت
هـرکـه ایـن سگ را بمـردی کرد بند
در دو عــالــم شیــر آرد در کـمـــنـد
هرکه این سگ را زبون خویش کرد
گـرد کـفـشـش را نـیـابـد هـیـچ مـرد
هـرکـه این سگ را نهـد بنـدی گران
خـاک او بـهـــتـر از خــون دیگــران
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

حالا یه  مثال میگم تا حقیقت کمی روشن بشه و فهمش آسونتر:

..آن دو روبـه چـون به هم همـبر شدند
.........پــس بعــشرت جفــت یکـدیگـر شدنـد
.....................خســروی در دشـت شـد با یـوز و باز
..............................آن دو  روبــه را  زهـــم  افـگـنــد بـاز
...............................................ماده می پرسد زنـر،که ای رخنه جوی
..................................مـا کـجــا بـاهــم رسـیــم،آخــر بگـــوی
.................گـفـت اگـر مـا را بـود از عـمـر بهـــر
......بـــر دکـــان پـوسـتــیـن دوزان شهــر
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از ش پرسیدم که شیطان منو از راه بدر میکنه چکارش کنم؟؟؟

..گفت تا پیش تو است این نفس سگ
..............از بـرت ابـلــیــس نگـــریـزد به تـگ
.........................عـشــوه ابـلـیـس از تلـبـیـس تـوسـت
..................................................در تـو یـک یـک آرزو ابلـیس توست
....................................گــر کـنــی یـک آرزوی خــود تـمــام
....................در تــو صـد ابـلـیـس زایـد والســّـلام
.........گـلــخـن دنـیــا که زنـدان آمـده اسـت
.......................سر به سر اقطاع شیـطان آمـده است
................................دســت از اقــــطـاع  او کـــوتــاه دار
...................................................تـا نبـاشـد هیـچ کــس را بــا تــو کـار

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

در بیابونای بلوچستان درختچه هایی بنام {{  دآز  }} وجو دداره

 که برگهای پهنی داره بنام{{ پیـشّ}}

که این برگها از برگهای باریک و درازی تشکیل شدند..

..از این برگهای باریک  خیلی چیزا درست میشه

مانند: کفش...حصیر...طناب...انواع سبدها...بادبزن...کلاه... و .....

این پیرمرد در حال درست کردن{{ کتل }} هستش

 که داخلش خرما ذخیره میکنند

و سقف اون دوتا اطاق که در نقاشی دیده میشه ..هم از همین برگها درست شدند